Satis est ad hoc responsum.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quae cum essent dicta, discessimus. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Restincta enim sitis stabilitatem voluptatis habet, inquit, illa autem voluptas ipsius restinctionis in motu est. Duo Reges: constructio interrete. Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint.

Quid dubitas igitur mutare principia naturae?

Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus; Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum. Restincta enim sitis stabilitatem voluptatis habet, inquit, illa autem voluptas ipsius restinctionis in motu est. Itaque contra est, ac dicitis; Si quidem, inquit, tollerem, sed relinquo. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Sin aliud quid voles, postea. Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis.

Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas.

Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum. Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt; Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando; Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Praeteritis, inquit, gaudeo. Intrandum est igitur in rerum naturam et penitus quid ea postulet pervidendum; Id quaeris, inquam, in quo, utrum respondero, verses te huc atque illuc necesse est. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere?

Erit enim mecum, si tecum erit.

Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Velut ego nunc moveor. Nam quid possumus facere melius?

Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis?

Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata.

Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Si enim ad populum me vocas, eum. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt.

Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret.

Num quid tale Democritus? Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. Summae mihi videtur inscitiae. Quo modo autem philosophus loquitur? Utilitatis causa amicitia est quaesita.

Quid de Platone aut de Democrito loquar? Laboro autem non sine causa; Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum.

Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur.

Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare; Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat;

Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Res enim fortasse verae, certe graves, non ita tractantur, ut debent, sed aliquanto minutius. An, partus ancillae sitne in fructu habendus, disseretur inter principes civitatis, P. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat; Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur;