Cur, nisi quod turpis oratio est?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quis hoc dicit? Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Nescio quo modo praetervolavit oratio. Duo Reges: constructio interrete.

Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Res tota, Torquate, non doctorum hominum, velle post mortem epulis celebrari memoriam sui nominis. Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam. Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest. Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem.

Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Deinde qui fit, ut ego nesciam, sciant omnes, quicumque Epicurei esse voluerunt? At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est. Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur. Bonum incolumis acies: misera caecitas. An eiusdem modi? Quid enim possumus hoc agere divinius?

Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Respondeat totidem verbis. Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare? Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis; Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Recte, inquit, intellegis.

Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt; Haec igitur Epicuri non probo, inquam. Itaque ad tempus ad Pisonem omnes. Ea, quae dialectici nunc tradunt et docent, nonne ab illis instituta sunt aut inventa sunt? Vulgo enim dicitur: Iucundi acti labores, nec male Euripidesconcludam, si potero, Latine; Sin aliud quid voles, postea.

Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte. Quid iudicant sensus? Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Si enim ad populum me vocas, eum. Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. Ita prorsus, inquam; Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides.

Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris.

Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit.

Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Hic nihil fuit, quod quaereremus. Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum. Sed ad illum redeo.

Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi. Restinguet citius, si ardentem acceperit. Est enim tanti philosophi tamque nobilis audacter sua decreta defendere.